Rotterdammers en speciality-koffie. Het kostte wat tijd voor het huwelijk werd gesloten, maar inmiddels heeft de Rotterdammer de koffie in zijn hart gesloten. Journalist Anneke Kortleve ging voor je op pad en koos vier bars uit in Rotterdam, waar het goed toeven is én waar koffie van Rotterdamse branders wordt geschonken.

Fenix Food Loods. Thuiskomen en op avontuur gaan

Als ik mijn huiskamer zou mogen verwisselen met iets, dan zou ik misschien wel in de Fenix Food Loods willen wonen. Het is een plek waar lokale ambachtelijke ondernemers hun producten verkopen: Cider, worst, kaas, stoof, brood, bier, olijven, pizza, koffie, nom nom nom. Je neemt plaats op tweedehands meubels van de Verbaasde Ree, die je soms ook mag kopen, en als je geluk hebt, speelt er iemand voor je op de piano in het midden van de loods. Een aanrader is ‘de plank’, een houten plank waarmee je langs de makers gaat en overal wat te eten ontvangt. Ik ben daar heel vatbaar voor, dat je overal wat krijgt en dat ze niet moeilijk doen met de porties.

De koffie in de loods komt van Stielman. Deze brander heeft bij mij een passie aangewakkerd: filterkoffie. Door Stielman in de Fenix Foods Loods te drinken - in het begin bestond zijn bar uit een lange plank met alleen maar slowcoffee home-brew apparaten, ben ik gaan begrijpen hoe delicaat filterkoffie eigenlijk is. Daarvoor was filterkoffie in mijn ogen iets wat vooral truckers drinken omdat ze nog acht uur op de snelweg moeten. Quelle stupide.

Anno 2016 is de lange plank met home-brew apparaatjes verdwenen en staat er een professionele bar, met filterkoffie en espresso. Stielman blijft natuurlijk wel eigenwijs, een cappuccino staat niet op de kaart, die haal je maar lekker bij bakker Jordy verderop.

De koffie wordt geserveerd in geëmallieerde bekers. Je krijgt lekker veel, maar ik bestel eigenlijk toch altijd daarna een tweede. Deze keer doet mijn gezelschap dat voor mij. Ze is voor het eerst in de Fenixloodsen en op slag verliefd op de plek.

Zij op haar beurt, laat mij op slag verliefd worden op het chocolaatje dat ze bij de tweede kop koffie heeft meegenomen: een truffel met lavendel van de Chocoholics. Ik vond het een beetje klinken als een eetbaar saunazeepje, maar het is niets van dat alles. Het begint met een zachte smaak van chocolade, en daarna zit je plotseling in een cabriolet in de Provence met grote velden lavendel en een picknickmand.

Goed. Fenix Food Loods dus. Alsof je thuiskomt en op avontuur gaat tegelijk.

Fenix Food Factory, Veerlaan 19D
 

Urban Espresso Bar. Een klassieker met een goed verhaal

Urban Espresso Bar, UEB is een van mijn favoriete koffiebarren, niet in de laatste plaats vanwege de pioniersrol die het ooit heeft vervuld: UEB is in 2001 geopend door een Australiër (met een prachtige poëtische naam overigens: Jo McCambridge) en daarmee was ze de eerste in Rotterdam: een bar waar je echt goede koffie kan drinken, met goed eten. Tien jaar later opende ze een nieuwe UEB, in west, en kreeg de eerste UEB de toevoeging ‘East’.

In East verbaas ik me altijd over hoeveel ruimte er in deze kleine zaak is gecreëerd. Met een grote leestafel, kleine tafeltjes en een bar aan de zijkant, passen er stiekem veel mensen in, die elkaar toch niet in de weg zitten. Het voelt ruimtelijk aan, met de witte strakke muren, de stijlvolle sobere inrichting en de spiegel aan de wand. Een klassieke koffiebar, zoals het ook ooit is begonnen. Het jongere broertje in west is ruimer en iets kleurrijker, met meer groen en hout. Daar is dan ook een keuken, waar de taarten voor oost worden gebakken en waardoor de kaart in West wat groter kan zijn.

UEB heeft zijn eigen blend van Giraffe Koffie. In Rotterdam kun je trouwens bijna niet meer om de eigenwijze koffiebranders van Giraffe heen en dat wil je eigenlijk ook helemaal niet. Zeker niet als hij zo wordt geserveerd als bij UEB. De speciale UEB-blend bestaat uit 65 procent Brazil, 15 procent Yirgacheffe (Sidamo) en 20 procent Costa Rica. Alsof je een notenmix met cranberries en extra pecannoten voor je hebt, waarvan je niet kan en wil stoppen met eten.

Over eten gesproken: ‘nicht vergessen, immer essen’. Ik koos dit keer voor het bananenbrood wat even onder de toaster werd gegooid, geserveerd met ahornsiroop. Te gek.

UEB. East: Botersloot 44a  West: Nieuwe Binnenweg 263
 

Man met Bril. Puur en zonder geouwehoer

Sinds kort heeft Man met Bril een eigen koffiezaak: “Hoofdkantoor’ in de Hofbogen. Maar dan juist in het nog níet bloeiende gedeelte van de Hofbogen. Door dat te doen, is dit stukje stad weer een stukje levendiger geworden. Jonge mensen zitten buiten, trekken naar dit gedeelte van de stad om de koffies te drinken van deze gepassioneerde koffiemakers. En alleen daarom al houd ik van deze koffiebar. Hart voor de zaak, hart voor de stad. Zo veel trouwens, dat ze weigeren buiten de stad koffie te leveren. Alleen Rotterdamse klanten kunnen zijn koffie afnemen en schenken.

De zaak heet Hoofdkantoor, en dat komt omdat het ook werkelijk het hoofdkantoor van Man met Bril ís. In de ene helft van de zaak staat een enorme Giesen koffiebrander, die wordt omringd door grote zakken bonen die wachten op hun branding. Aan de andere kant kun je koffie drinken en verrassend goede broodjes krijgen, zonder dat ze een echte keuken hebben. Ik kom hier graag. Het voelt zo lekker bedrijvig, tussen de rauwe bonen zitten, met mensen die ondertussen mijn favoriete drank aan de voor- én achterkant maken.

Aan de muur van Man met Bril hangen foto’s van Ruben Hamelink. Hij heeft veteranen gefotografeerd uit Vietnam. Het is ongelooflijk mooi, en past goed bij het koffiemerk: eerlijk, puur en – zoals Man met Bril het zelf zegt - zonder geouwehoer.

Man met Bril, Vijverhofstraat 70
 

Lilith. Op bezoek bij het volwassen zusje

“Sowieso de pannenkoeken”, adviseert het meisje achter de bar. Het is dinsdagochtend. Ik vertel haar dat ik uit mijn voegen barst als ik doordeweeks pannenkoeken eet. Ze moet lachen en haalt haar schouders op. “Je vroeg me wat het lekkerst is.” Zie hier de reden waarom ik deze bar direct in mijn hart heb gesloten. Het is hier elke dag een beetje vakantie.

De stijl laat zich omschrijven als een combinatie van mintgroen, cactussen, country, vintage, rock ‘n roll, huiskamer, en jawel, óók dat, veel fineerhout en nineties-servies. Je weet wel, dat enigszins wansstaltige hoogglans zwarte servies in achthoeksvorm, waarvan je dacht of hoopte dat het nu wel echt allemaal verdwenen zou zijn. Staat het opeens bij Lilith. Het is, denk ik, de enige bar in Rotterdam die met dit servies kan weg komen. ‘Suddenly, it’s cool’. Een soort knipoog naar vintage. Dit is óók vintage. Goed gezien, Lilith.

De eigenaresse had hiervoor het pop-uprestaurant Charlies Kitchen. Lilith is de opvolger, maar dan op een vaste stek. En zonder haar charme te zijn verloren, lijkt Lilith het volwassen zusje van Charlies Kitchen. Net iets doordachter, maar nog wel een beetje gek.

Ik kies een soja-latte en, ondanks de enthousiaste aanprijzing eerder voor de pannenkoeken, acai met kokos en granola. De koffie deze week is van Aloha Bar. De barista vertelt mij dat ze de ene week Giraffe schenken, de andere week Aloha. De koffie heeft iets meer een zuurtje dan Giraffe. Dat is eigenlijk wel lekker in combinatie met soja-melk, omdat het het zoet naar boven haalt in de koffie. Moet je wel een beetje houden van een melkbakkie, zoals ik dat doe op zijn tijd.

Het moge duidelijk zijn. Lilith is lekker eigenwijs, ze doen gewoon wat ze leuk vinden en als dat twee dingen zijn, dan doen ze twee dingen. Op mijn vraag of het geen haat en nijd oplevert, antwoordt ze nonchalant: “Nee hoor, vorige keer kregen we een koffietraining van Giraffe, maar toen hadden we toevallig nog Aloha staan.Toen hebben we het gewoon daarmee gedaan.”

Soms kan de wereld wel iets meer Lilith gebruiken.

Lilith - Mauritsstraat 217